ต้นมะขามยักษ์พันธุ์พื้นเมืองอายุกว่า 300 ปีขนาด 6 คนโอบ มาพร้อมกับการตั้งหมู่บ้าน ถึงทุกวันนี้ยังมีลูกดก ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านแห่มาเก็บกินและนำไปทำมะขามเปียกส่งขาย สร้างรายได้จากรุ่นสู่รุ่น
วันที่ 18 ม.ค.65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บ้านสิเหร่ หมู่ที่ 6 ต.บ่อน้ำร้อน อ.กันตัง จ.ตรัง ผู้นำชุมชนพร้อมด้วยชาวบ้านบ้านสิเหร่ ได้ทำการวัดรอบลำต้นของต้นมะขามยักษ์พันธุ์พื้นเมืองที่มีอายุมากกว่า 300 ปี ซึ่งวัดเส้นผ่าศูนย์กลางได้ถึง 6 เมตร ความสูงอยู่ที่ประมาณ 10 เมตร โดยเป็นต้นมะขามที่เกิดขึ้นเองพร้อมกับการตั้งหมู่บ้านบ้านสิเหร่ ชาวบ้านอาศัยเป็นที่พักผ่อน หลบแดดหลบฝนก่อนเดินทางต่อไปขึ้นเรือข้ามฟาก และยังเป็นจุดศูนย์รวมของเด็ก ๆ ในหมู่บ้านที่มาวิ่งเล่นกัน โดยเฉพาะในเดือนฮารีรายอ และหากมะขามติดฝัก ก็จะกลายเป็นรายได้ให้กับชาวบ้านมาเก็บไปกิน ไปแกงส้ม ต้มยำหรือนำไปแปรรูปเป็นมะขามเปียก ส่งขายสร้างรายได้จากรุ่นสู่รุ่นมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งต้นมะขามต้นนี้มีลูกดกทุกปี ก้านเหนียว ฝักอวบสมบูรณ์ ลำต้นยังแข็งแรง กิ่งไม่ผุหรือไม่เคยหักร่วงลงบนถนน จนสร้างความหวาดเสียวให้กับชาวบ้านแต่อย่างใด ซึ่งแม้ความเจริญจะเข้าถึงหมู่บ้านแล้ว แต่ชาวบ้านทุกคนยังคงช่วยกันอนุรักษ์ต้นมะขามยักษ์ต้นนี้ไว้ เพราะเป็นต้นมะขามเพียงต้นเดียวที่พบว่ามีอายุยืนยาวที่สุดในตำบลบ่อน้ำร้อน อ.กันตัง จ.ตรัง
ด้านนายปรีชา หมาดบากาศ ผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 6 ต.บ่อนำร้อน อ.กันตัง จ.ตรัง กล่าวว่า ต้นมะขามต้นนี้มีมา 2-3 ชั่วอายุคนแล้ว ตั้งแต่สมัยปู่ของตนเป็นกำนันและตนยังเด็ก ๆ ก็เห็นโตอยู่แบบนี้แล้ว ส่วนคุณตาก็เล่าว่าสมัยคุณตาก็เคยบอกว่ามีมา 2-3 ชั่วอายุคนแล้ว มาพร้อมกับการตั้งหมู่บ้าน เมื่อก่อนมีศาลาที่พักให้ชาวบ้านใต้ต้นมะขามก่อนไปลงเรือข้ามฟาก ซึ่งสมัยนั้นเป็นทางเท้ายังไม่มีถนน เป็นศูนย์รวมของเด็ก ๆ มาวิ่งเล่นเป็นประจำ จึงอยากให้อนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลานรุ่นหลังได้เห็น เพราะมะขามต้นนี้ชาวบ้านได้มาเก็บมากินกันทั้งหมู่บ้าน โดยมีลูกดกทุกปี แต่ละปีเมื่อทำเป็นมะขามเปียกแล้วมีเป็น 100 กิโลกรัม แต่หมู่บ้านของตนเป็นหมู่บ้านที่นับถือศาสนาอิสลาม ถ้าเป็นหมู่บ้านไทยพุทธก็จะมีผ้าแดงผ้าขาวมาผูกเต็มหมดแล้ว ก็ถือว่าเป็นต้นมะขามที่มีมากับบ้านสิเหร่ นานแล้ว ถือว่าเป็นต้นมะขามที่มีอายุยืนที่สุดในตำบลบ่อน้ำร้อน เมื่อก่อนมีที่บ้านท่าส้ม แต่ตอนนี้ต้นนั้นตายไปแล้ว จึงเหลือต้นนี้เพียงต้นเดียว โดยมีคนมาขอซื้อไม้มะขามหลายคน แต่ไม่ขาย เพราะชาวบ้านอยากเก็บไว้ให้ลูกหลานได้เห็น เพราะไม่มีที่ไหนอีกแล้ว.
